عفونت قارچی بعد از رابطه جنسی

عفونت قارچی یا مخمری چیست ؟ عفونت های مخمری به ویژه در زنان شایع است. آنها معمولاً جدی نیستند و افراد اغلب می توانند با داروهایی که می توانند از داروخانه خریداری کنند ، آنها را درمان نمایند. پزشکان عفونت های مخمری را عفونت های مقاربتی (STI) نمی دانند. با این حال ، فعالیت جنسی ممکن است بر ایجاد عفونت های قارچی تاثیر گذار باشد.

آنچه در این مقاله علم و سلامتی خواهید خواند :

• عفونت قارچی بعد از رابطه جنسی

• علل عفونت قارچی

• آیا رابطه جنسی می تواند باعث عفونت قارچی شود؟

• سایر عوامل خطر و پیشگیری

• آیا داشتن رابطه جنسی با عفونت مخمر ارتباطی دارد ؟

• علائم عفونت قارچی

• عفونت مخمری بغرنج

• چه زمانی به پزشک مراجعه کنید

• عوامل خطر

• درمان پزشکی عفونتهای قارچی

عفونت قارچی بعد از رابطه جنسی : هر آنچه باید بدانید

در حالی که فعالیت جنسی باعث ایجاد عفونت قارچی (yeast infection) نمی شود ، ورود باکتری های جدید به واژن می تواند خطر ابتلا به آن را افزایش دهد. در این مقاله بیشتر بدانید.

عفونت های مخمری به ویژه در زنان شایع است. آنها معمولاً جدی نیستند و افراد اغلب می توانند با داروهایی که می توانند از داروخانه خریداری کنند ، آنها را درمان نمایند.

 

براساس اعلام دفتر بهداشت زنان ، بیشتر زنان در برخی از نقاط زندگی خود به یک عفونت قارچی مبتلا می شوند.

پزشکان عفونت های مخمری را عفونت های مقاربتی (STI) نمی دانند. با این حال ، فعالیت جنسی ممکن است بر ایجاد عفونت های قارچی تاثیر گذار باشد.

 

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد علل و درمان عفونت های قارچی ، و همچنین اینکه چگونه فعالیت جنسی می تواند بر خطر ابتلا به عفونت ها تأثیر بگذارد ، این مقاله را مطالعه کنید.

 

علل عفونت قارچی

• رشد بیش از حد میکروسکوپی کاندیدا  (Candida) باعث عفونت های قارچی می شود.
• قارچ کاندیدا یک قسمت طبیعی از محیط واژن است و در حالت عادی بی ضرر است.
• با این حال ، در شرایط خاصی ، این قارچ ممکن است از کنترل خارج شده و باعث عفونت مخمری شود.

 

آیا رابطه جنسی می تواند باعث عفونت قارچی شود؟

مقاربت جنسی به طور مستقیم باعث عفونت مخمری نمی شود و پزشکان عفونت های مخمری را در رده ی  STI نمی دانند.

با این وجود برخی از فعالیتهای جنسی مانند آلت تناسلی ، اسباب بازی های جنسی یا قرار دادن انگشت می تواند باکتری ها را به مهبل وارد کند. باکتری های جدید به طور بالقوه می توانند باعث رشد قارچ کاندیدا شوند و باعث ایجاد عفونت مخمری می شوند.

همچنین ممکن است به دنبال رابطه جنسی دهانی ، عفونت قارچی ایجاد شود. دهان و بزاق فرد نیز باکتری هایی را به همراه دارند.

 

سایر عوامل خطر و پیشگیری

همیشه نمی توان از بروز عفونت های مخمری جلوگیری کرد. با این حال ، برخی اقدامات برای کاهش عوامل خطر را می توان انجام داد . از جمله :

 

• تعویض مکرر تامپون ها ، پدها و فنجانهای قاعدگی و سایر محصولات قاعدگی

• پوشیدن لباس زیر نازک

• در آوردن لباس های مرطوب در اسرع وقت بعد از کار کردن یا شنا

• اجتناب از محصولات زنانه معطر

• جوراب شلواری تنگ – برای کاهش خطر ابتلا به عفونت های مخمری واژن ، لباس زیری بپوشید که دارای نخ پنبه ای باشد و خیلی سفت نباشد.

• همیشه بعد از استفاده از توالت عمومی خود را به درستی بشویید.

• قند خون را کنترل کنید .

• اجتناب از وان یا حمام گرم

• مصرف غیرضروری آنتی بیوتیک مانند سرماخوردگی یا سایر عفونتهای ویروسی

• برخی از داروها می توانند احتمال ایجاد عفونت قارچی واژینال در فرد را افزایش دهند. این موارد شامل آنتی بیوتیک ها ، قرص های ضد بارداری و کورتیکواستروئیدها است.

• افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند و کسانی که باردار هستند و یا شیر می دهند نیز در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت مخمری هستند.

آیا داشتن رابطه جنسی با عفونت مخمر ارتباطی دارد ؟

هنگامی که فرد مبتلا به عفونت مخمر است ، بهتر است از رابطه جنسی خودداری شود. این امر به این دلیل است که شرکا می توانند عفونت را به یکدیگر گسترش دهند و عفونت را منتقل کنند.

 

تقریباً 15٪ از مردانی که با کسی که دارای عفونت قارچی واژینال است رابطه جنسی داشته اند، آلت تناسلی شان دچار خارش شده است .

مردانی که با شریک جنسی دیابتی زندگی می کنند و افرادی که آلت تناسلی ختنه نشده دارند بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت مخمری هستند.

کاندوم های مردانه و زنانه ممکن است به جلوگیری از شیوع عفونت های مخمر بین شرکا کمک کند ، اما همیشه برای این نوع عفونت مؤثر نیستند.

افراد همچنین باید به هر یک از شرکای جنسی خود اطلاع دهند که این عفونت را دارند یا خیر تا بتوانند از آن پیشگیری کنند.

 

علائم عفونت قارچی

علائم عفونت قارچی می تواند از خفیف تا متوسط باشد و شامل موارد زیر است:

 

• خارش و سوزش در واژن
• احساس سوزش ، به ویژه در هنگام مقاربت یا هنگام ادرار کردن
• قرمزی و تورم واژن
• درد واژن
• بثورات واژن
• ترشحات ضخیم ، سفید و بدون بو با ظاهر پنیری واژن
• ترشح آبکی واژن

 

عفونت مخمری بغرنج

اگر یکی از نشانه های زیر را داشتید ، شما دارای عفونت مخمری خطرناک هستید :

• علائم و نشانه های شدیدی مانند قرمزی گسترده ، تورم و خارش دارید .
• در هر سال چهار یا بیشتر عفونت مخمری دارید .
• عفونت شما ناشی از نوع معمولی قارچی است .
• در دوران باردار هستید .
• شما دیابت کنترل نشده ای دارید .
• سیستم ایمنی بدن شما به دلیل داروهای خاص یا شرایطی مانند عفونت HIV ضعیف باشد .

چه زمانی به پزشک مراجعه کنید

اگر:

1. این اولین بار است که شما علائم عفونت مخمری را تجربه می کنید .
2. شما مطمئن نیستید که آیا شما یک عفونت قارچی دارید یا خیر .
3. علائم شما بعد از معالجه با کرم های ضد قارچی بدون نسخه بدون عارضه تسکین نمی یابد .
4. علائم دیگری به جزء علائم یاد شده ایجاد می شود.

 

عوامل خطر

عواملی که خطر ابتلا به عفونت مخمر را افزایش می دهد عبارتند از:

 

مصرف آنتی بیوتیک .

عفونتهای مخمری در خانمهایی که آنتی بیوتیک مصرف می کنند شایع است. آنتی بیوتیک های طیف گسترده ، که طیف وسیعی از باکتری ها را از بین می برد ، همچنین باکتری های سالم را در واژن شما از بین می برد و منجر به رشد بیش از حد قارچ می شود.

افزایش سطح استروژن .

عفونت های مخمری در خانمهایی که میزان استروژن بالاتری دارند ، شایع تر است – مانند زنان باردار یا زنانی که قرص های ضد بارداری با استروژن با دوز بالا مصرف می کنند یا هورمون درمانی با استروژن است.

دیابت کنترل نشده .

زنان با قند خون ضعیف کنترل شده بیشتر از زنان دارای قند خون به خوبی کنترل شده در معرض خطر عفونت مخمری هستند.

اختلال در سیستم ایمنی بدن .

 خانمهایی که ایمنی کمتری دارند – مانند درمان با کورتون یا عفونت HIV – احتمال بیشتری به عفونت مخمری دارند.

 

درمان پزشکی عفونتهای قارچی

اگر فردی گمان کند که به عفونت قارچی مبتلا شده است ، باید با پزشک صحبت کند ، که می تواند از سایر عفونت های بالقوه شدیدتر جلوگیری کند. روش معمول درمان عفونت قارچی داروهای ضد قارچ است.

اکثر افراد می توانند داروی ضد قارچ بدون نسخه از داروخانه محلی خود خریداری کنند. درمان ها به اشکال مختلفی از جمله قرص ، کرم ، پماد و شیاف موجود است.

این درمان می تواند یک دوز واحد باشد یا ممکن است در طول یک هفته ادامه یابد. افراد می توانند در صورت داشتن هرگونه سؤال ، دستورالعمل های موجود در بسته بندی را رعایت کرده و از داروساز سؤال کنند.

برخی از افراد عفونت های مکرر قارچی یا مواردی را که با درمان های موجود از بین نمی رود ، تجربه می کنند. در صورت بروز این موارد ، پزشک ممکن است داروی ضد قارچی قوی تری تجویز کند.

بعضی اوقات ، فرد برای پیشگیری از عفونت های آینده باید تا 6 ماه از داروهای ضد قارچ استفاده کند.

درمان عفونت های مخمری به شدت و فراوانی عفونت های شما بستگی دارد.

 

برای علائم خفیف تا متوسط ​​و قسمت های نادر ، پزشک شما ممکن است توصیه کند:

 

واژینال درمانی کوتاه مدت .

مصرف داروی ضد قارچ به مدت سه تا هفت روز معمولاً عفونت قارچی را از بین می برد. داروهای ضد قارچ – که به عنوان کرم ، پماد ، قرص و شیاف موجود است – شامل میکونازول (مونیستات 3) و تركونازول است. برخی از این داروها بدون نسخه و برخی دیگر فقط با نسخه در دسترس هستند.

داروی خوراکی تک دوز .

پزشک شما ممکن است یک دوز خوراکی یکبار مصرف فلوکونازول (دیفلوکان) تجویز کند. در صورت بارداری ، داروی خوراکی توصیه نمی شود. برای مدیریت علائم شدیدتر ، ممکن است سه دوز تجویز گردد.

اگر درمان ، علائم شما را برطرف نکرد یا اگر علائم شما در طی دو ماه برطرف نشد ، دوباره به پزشک خود مراجعه کنید.

اگر علائم شما شدید باشد یا عفونت مکرر از مخمر دارید ، پزشک ممکن است موارد زیر را توصیه کند :

 

درمان واژینال بلند مدت.

پزشک شما ممکن است داروی ضد قارچی را که روزانه تا دو هفته مصرف می شود ، تجویز کند و به دنبال آن یک بار در هفته به مدت شش ماه.

داروی خوراکی .

پزشک شما ممکن است دو یا سه دوز داروی ضد قارچ را که به جای واژینال درمانی از طریق دهان استفاده می شود ، تجویز کند. اما این روش درمانی برای زنان باردار توصیه نمی شود.

منابع : medicalnewstoday – mayoclinic