چه ارتباطی بین HPV و HIV وجود دارد؟

HPV ( ویروس پاپیلومای انسانی ) و HIV / اچ آی وی  ( ویروس نقص ایمنی انسانی ) دو ویروسی هستند که از طریق تماس جنسی انتقال می یابند. این دو ویروس علائم، دورنما و درمان های مختلفی دارند. ما در این متن به توصیف هر کدام از آنها می پردازیم. این توصیف شامل علائم، راه های مقابله, درمان و تفاوت های آنها با هم می باشد.

آنچه در این مقاله می خوانید : 

• چه ارتباطی بین HPV و HIV وجود دارد؟
• HPV یا ویروس پاپیلومای انسانی (Human Papilloma Virus  ) چیست ؟
• HIV (Human Immuno-deficiency Virus) چیست؟
• علائم HIV و HPV
• عوامل و فاکتورهای خطر اچ آی وی و HPV
• تشخیص HIV و HPV
• درمان اچ آی وی و HPV
• دورنما و چشم انداز HIV و HPV

 

چه ارتباطی بین HPV و HIV وجود دارد؟

HPV و HIV دو ویروسی هستند که از طریق تماس جنسی انتقال می یابند. ویروس ها از شرایط مختلفی ایجاد می شوند. اگر چه افرادی که به HIV مبتلا هستند بیشتر مستعد مبتلا شدن به ویروس پاپیلومای انسانی می باشند.

افرادی که به اچ آی وی مبتلا هستند احتمال بیشتری وجود دارد که به  HPV مبتلا گردند و ممکن است علائم بدتری از HPV را تجربه کنند. جلوگیری از مبتلا شدن به ویروس پاپیلومای انسانی برای افرادی که دارای ویروس نقص ایمنی انسانی هستند بسیار مهم و ضروری است.

این دو ویروس علائم، دورنما و درمان های مختلفی دارند.

در ادامه تفاوت های بیشتری از این دو ویروس را کشف خواهید کرد.

ویروس پاپیلومای انسانی یاHPV (Human Papilloma Virus) چیست؟

HPV از رایج ترین عفونت هایی است که از طریق تماس جنسی انتقال می یابد Sexually Transmitted Infection=STI).  CDC)  تخمین می زند که تقریبا هر شخص فعال در رابطه جنسی در مدت زمان عمر خود به HPV مبتلا می شود مگر اینکه واکسن HPV را زده باشد.

انواع مختلفی از HPV وجود دارد. این ویروس ممکن است همیشه علائم خود را نشان ندهد، اما بعضی از انواع آن می توانند سبب بروز سرطان های خاص و زگیل هایی بر روی اندام تناسلی گردند. بیشتر افراد متوجه بیماری خود نخواهند شد مگر اینکه دکتر از راه های غربالگری مانند پاپ اسمیر (Pap smear) آن را تشخیص دهد.

HIV  یا Human Immuno-deficiency Virus چیست؟

HIV ویروسی است که هدف آن سیستم ایمنی بدن فرد می باشد. این ویروس به طور خاص سلول های سفید خونی (CD4) را هدف قرار می دهد. ویروس نقص ایمنی انسانی بیشتر از طریق تماس جنسی و استفاده از آمپول مشترک (در صورتی که شخص استفاده کننده به اچ آی وی مبتلا باشد) انتقال می یابد.

درمان های بسیار موثری برای HIV وجود دارد که می تواند پیشرفت آن را متوقف و از انتقال آن به دیگران جلوگیری کند. اگر HIV درمان نشود، تا 3 مرحله پیشرفت خواهد کرد که به عنوان ADIS شناخته می شود و می تواند کشنده باشد.

چه ارتباطی بین HPV و HIV وجود دارد؟

HPV و HIV ویروس های متفاوتی هستند. آنها با هم مرتبط نیستند و شباهت های اندکی دارند. افراد می توانند از طریق فعالیت های جنسی به هر دو این ویروس ها مبتلا شوند. بنابراین، هر دو آنها به عنوان STI شناخته می شوند. هر دو این ویروس ها می توانند در بدن بدون نشان دادن هیچ علائمی وجود داشته باشند.

یک فرد می تواند هر دو این ویروس ها را داشته باشد. هر دو آنها می توانند فرد را مستعد مبتلا شدن به دیگر بیماری ها و عوارض ها کنند.

ویروس پاپیلومای انسانی می تواند زگیل هایی را بر روی آلت مردانه، واژن و مقعد ایجاد کند. افرادی که به ویروس نقص ایمنی انسانی مبتلا هستند می توانند زخم های شدیدی را در مقعد و قسمت های اطراف گردنه رحم (Cervix) داشته باشند. همچنین افراد مبتلا به HIV بیشتر احتمال داشتن سلول های غیر نرمال در مقعد و واژن خود دارند که می تواند به صورت سرطان های خاصی توسعه پیدا کنند.

علائم HIV و HPV

در بسیاری از افراد مبتلا به ویروس پاپیلومای انسانی ، علائم این ویروس در بدن آنها توسعه پیدا نخواهد کرد چرا که بدن آنها با این ویروس مقابله می کند و ویروس در بدن فرد به طور خاموش باقی می ماند.

بعضی از نشانه های HPV می تواند خود را به صورت زگیل هایی بر روی اندام تناسلی نشان دهد. در این زمان، زگیل ها معمولا داخل و اطراف بخش های اندام جنسی ظاهر می شوند. همچنین آنها ممکن است بر روی دست، پا و صورت نیز ظاهر شوند.

بعضی از افرادی که به HPV مبتلا می شوند، ممکن است این ویروس خود را به شکل سرطان نشان دهد. بیشتر سرطان ها، سرطان دهانه رحم (Cervical cancer) می باشد. اگرچه ممکن است HPV  خود را به صورت سرطان های واژن، آلت تناسلی مردانه و زنانه، مقعد، دهان و گلو نشان دهد.

افراد بسیاری که به اچ آی وی مبتلا هستند از داشتن این بیماری آگاه نیستند مگر تا زمانی که تست STI را انجام دهند.

40 تا 90 درصد افرادی که مبتلا به HIV هستند در 2 تا 4 هفته اول بعد از مبتلا شدن به ویروس نقص ایمنی انسانی ، علائم بیماری آنفلوآنزا را تجربه می کنند. علائم اولیه آن شامل:

• تورم غدد لنفاوی

• تب

• خستگی

• بدن درد

• خارش

• لرزیدن

• گلو درد

• زخم شدن دهان

• عرق کردن هنگام شب

این نشانه HIV می توانند چند روز یا چند ماه طول بکشند. در طول این مدت، خطر انتقال HIV از راه تماس جنسی بالا است و تست های HIV ممکن است هنوز قادر به شناسایی ویروس HIV نباشند.

عوامل و فاکتورهای خطر اچ آی وی و HPV

نوجوانان و بزرگسالانی که دارای روابط جنسی از دهان ، واژن یا مقعد هستند در خطر مبتلا شدن به HPV یا HIV می باشند. مبتلا شدن به ویروس پاپیلومای انسانی بسیار آسان است چرا که این ویروس در سطح پوست بدن شخص زندگی می کند. این بدان معناست که افراد دیگر می توانند با تماس از راه دست، دهان، پا، آلت تناسلی، واژن یا حفره مخاط به این ویروس مبتلا شوند.

افرادی که از آمپول های مشترک استفاده می کنند در خطر بالا تر مبتلا شدن به اچ آی وی هستند. همچنین در سال 1980 انتقال خون یک عامل خطر برای مبتلا شدن به ویروس نقص ایمنی انسانی  بود. اما امروزه به لطف پیشرفت روش های غربالگری و آزمایشی، انتقال خون هیچ خطری ندارد.

جلوگیری کردن از HIV و HPV

افراد می توانند خطر مبتلا شدن به HPV و HIV را با بکار گیری معیارها و روش های جلوگیری کننده کاهش دهند. افراد می توانند خطر مبتلا شدن به STI ها، شامل HPV و HIV را از طریق روش های جلوگیری از بارداری، کاهش دهند.

کاندوم ها تاثیر بسیار زیادی در کاهش خطر انتقال اچ آی وی دارند. اما افراد می توانند از راه پوست اندام های تناسلی به ویروس پاپیلومای انسانی مبتلا شوند، بنابراین کاندوم به طور کامل از مبتلا شدن به HPV جلوگیری نمی کند.

به طور معمول، متخصصان مراقبت های بهداشتی، واکسن HPV را در دو نوبت به افراد بالای 15 سال تزریق می کنند. اما افراد بالای 45 سال که در دوران نوجوانی خود این واکسن به آنها تزریق نشده است، اکنون می توانند نسخه کمی متفاوت تر آن را استفاده کنند. سازمان غذا و دارو ایالات متحده (FDA) به تازگی استفاده از یک واکسن را برای افراد با این سنین اختصاص داده است.

برای کاهش خطر مبتلا شدن به HIV، فرد می تواند قبل از قرار گرفتن در معرض ویروس نقص ایمنی انسانی از دوزهای روزانه پروفیلاکتیک (PrEP) استفاده نماید. دکترها برای افرادی که در خطر بالایی از مبتلا شدن به HIV هستند این روش را پیشنهاد می کنند.

براساس وب سایت دپارتمان خدمات بهداشتی و انسانی HIV.gov ایالات متحده، استفاده از PrEP می تواند به طور قابل توجهی خطر پیشرفت اچ آی وی را در بدن فرد کاهش دهد. این روش می تواند خطر مبتلا شدن به HIV از راه تماس جنسی و استفاده از آمپول را به ترتیب 90% و 70% کاهش دهد.

تشخیص HIV و HPV

دکترها می توانند با استفاده از تست های غربالگری و آزمایشی HIV و ویروس پاپیلومای انسانی را تشخیص دهند. تشخیص می تواند مشکل باشد چرا که این ویروس ها همیشه علائم فیزیکی خود را نشان نمی دهند.

برای کمک به تشخیص یک STI، دکتر از علائم شخص، سابقه تماس جنسی و فاکتورهای خطرساز سوال می کند.

شاید دکتر تا زمانی که علائم بیماری توسعه پیدا کنند، قادر به تشخیص HPV نباشد. دکترها می توانند با استفاده از بررسی عینی زگیل های ناحیه تناسلی و کشف عفونت گردنی(Cervical infection) از طریق یک پاپ اسمیر (Pap smear) که چرک گردنی (Cervical smear) نیز نامیده می شوند، HPV را تشخیص دهند.

دکترها توصیه می کنند که خانم ها در سنین 21 تا 65 هر سه سال Cervical smear را انجام دهند. اما، خانوم ها در سنین 30 تا 65 سال نیاز دارند تا آزمایش HPV و Pap smear را هر پنج سال انجام دهند.

یک فرد مبتلا به HIV ممکن است برای چندین هفته جواب آزمایش وی مثبت نباشد. این به این دلیل است که مدت زمانی طول می کشد تا بدن آنتی ویروس هایی را علیه این ویروس تولید کند و از طریق این آنتی ویروس ها HIV قابل تشخیص است. دکتر معمولا تست خونی را برای تشخیص HIV پیشنهاد می دهد.

تشخیص زودهنگام HIV برای یک دید کلی ضروری است. حتی اگر تست های اولیه منفی هم باشند، شخصی که مشکوک به مبتلا بودن به HIV است، باید آزمایشات را دوباره تکرار کند.

درمان اچ آی وی و HPV

برای ویروس پاپیلومای انسانی هیچ درمانی وجود ندارد. بسیاری از افراد متوجه خواهند شد که سیستم ایمنی بدنشان به خوبی با این ویروس مقابله می کند. برای آن دسته از افراد که بدنشان در مقابل این ویروس تسلیم می شود، دکتر زگیل های ناحیه تناسلی یا سرطان را براساس شرایط شخصی وی درمان خواهد کرد.

ارائه دهندگان خدمات بهداشتی می توانند HIV را با یک رژیم دارویی که Antiretroviral نامیده می شود، درمان کنند. فردی که در حال زندگی کردن با اچ آی وی است از ترکیبی از داروها برای موارد زیر استفاده خواهد کرد:

• کاهش تعداد کلی سلول های HIV که به عنوان بار ویروسی (Viral load) شناخته می شوند.

• افزایش تعداد CD4 سلول های سیستم ایمنی بدن

• جلوگیری کردن از پیشرفت HIV

• جلوگیری کردن از انتقال HIV به افراد دیگر

شخصی که درمان وی موفقیت آمیز بوده است، تعداد سلول های HIV آنها تا سطح غیرقابل تشخیص پایین می آید. این بدان معناست که ویروس HIV فرد در حال پیشرفت نیست و آنها دیگر قادر به انتقال ویروس HIV از طریق تماس جنسی نیستند.

Antiretroviral منجر به درمان HIV نمی شود و بعضی از سلول های HIV در بافت های بدن باقی می مانند. به همین دلیل فرد نیاز دارد تا برای ادامه زندگی و جلوگیری از پیشرفت و انتقال ویروس نقص ایمنی انسانی به رژیم دارویی خود ادامه دهد.

دورنما و چشم انداز HIV و HPV

سیستم ایمنی بدن فرد اغلب می تواند بدون هیچ علائم منفی با HPV مقابله کند. دیگر افراد ممکن است زگیل های ناحیه تناسلی را تجربه کنند که دکتر می تواند آنها را درمان کند. دید کلی برای فردی که مبتلا به سرطان HPV است فرق می کند و بستگی به فاکتورهای خطر فرد و سطح سرطان وی دارد.

برای HIV درمانی وجود ندارد. اما به کمک درمان پیشرفته و مدرن، افراد مبتلا به HIV می توانند یک زندگی عادی داشته باشند. اگرچه فرد به استفاده روزانه از دارو و چک کردن های منظم نیاز دارد تا از عملکرد دارو مطمئن شود.

خلاصه

HPV و HIV دو ویروسی هستند که افراد از طریق ارتباط جنسی می توانند به آنها مبتلا شوند. علائم، علت ها و درمان ها برای این دو ویروس متفاوت هستند. هر دوی آنها می توانند به عوارض دیگر سلامت منجر گردند.

یک فرد مبتلا به اچ آی وی می تواند بدترین علائم و عوارض را از ویروس پاپیلومای انسانی در مقایسه با فردی که HIV ندارد، تجربه کند و این به دلیل تاثیری است که ویروس نقص ایمنی انسانی روی سیستم ایمنی می گذارد.

یک واکسن برای جلوگیری از HPV موجود است و این امکان وجود دارد که خطر مبتلا شدن به HIV از طریق  دارو PrEP کاهش دهد. HPV ممکن است هیچ علائمی را نشان ندهد و سیستم ایمنی بدن فرد از سرایت آن به افراد دیگر جلوگیری کند. اما HIV هیچ درمانی ندارد و هر فردی که مبتلا به این ویروس است نیاز به چک کردن منظم و درمان خواهد داشت.

منبع : medicalnewstoday